"หลวงปู่....ไม่ได้คิดอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเริ่มแรกเห็นหลานๆ

มาวิ่งเล่นในขณะที่ปู่มาเป็นเจ้าอาวาสใหม่ๆ กำลังรื้อ กำลังสร้าง

กำลังเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆภายในวัดและนอกวัด พวกหลานๆ

วิ่งเล่นตามประสาเด็ก เห็นแล้วก็ไม่สบายใจ เกรงว่าจะเกิดอันตราย

จากวัสดุก่อสร้างทั้งเก่าและใหม่วางระเกะระกะ จึงคิดเอากุฏิไม้

หลังเก่าเป็นอาคารเล็กๆ ให้คุณหลานๆ เข้ามาเรียน มาเล่น

กลางวันปู่ก็เลี้ยงอาหารตามมีตามเกิดโดยถือว่าเป็นการแบ่งเบาภาระ

ผู้ปกครองในทางที่พอจะทำได้ ตกเย็นผู้ปกครองกลับจากทำงาน

ก็มารับกลับบ้าน ต่อมาจำนวนเด็กเพิ่มขึ้น ครูเพิ่มขึ้น อาคารเพิ่มขึ้นดังที่เห็นอยู่ปัจจุบัน 

        บัดนี้ ปู่ก็ชราภาพมากแล้ว ขอให้ลูกหลานทั้งครู และเด็ก พร้อมเจ้าหน้าที่ จงดำเนินกิจการให้ก้าวหน้าต่อไปเรื่อยๆ เพื่อหลานๆตัวน้อยๆจะได้เติบใหญ่เป็นลูกหลานที่ดีของพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เป็นพลเมืองดีของประเทศชาติสืบต่อไปนานเท่านาน"

​

                                             "ขอให้เจริญสุข เจริญพร โดยทั่วหน้ากัน"

                                                                                                                                  พระครูวิบูลธรรมภาณ

                                                                                                                                 (หลวงปู่ธัมมา พิทักษา)